Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

ΜΗΛΑ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ

ΜΗΛΑ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ


          Ἕνα παλιό παραμύθι λέει: Σέ ἕνα βασιλιά, ἕνας «ἁπλός» ἄνθρωπος τοῦ πήγαινε κάθε ἡμέρα, ἕνα μικρό δῶρο. Ἕνα μῆλο. Ἕνα ἁπλό, φτηνό μῆλο. Κάθε ἡμέρα τό ἴδιο. Πάντα τό ἴδιο. Συνεχῶς τό ἴδιο.
          Ὁ Βασιλιάς ἀπό εὐγένεια τό ἔπαιρνε. Καί μετά τό πετοῦσε ἀπό τό παράθυρο στόν κῆπο. Αὐτό γινόταν κάθε ἡμέρα. Καί ὁ Βασιλιάς ἔμενε μέ τήν ἀπορία:
          -Γιατί μοῦ τό φέρνει αὐτό τό μῆλο; Ἡ ἀπορία τοῦ Βασιλιᾶ ἔμενε χωρίς ἀπάντηση.
          Ὅταν ἔξω στόν κῆπο μαζεύτηκαν  πολλά μῆλα, πού σάπισαν καί ἄρχισαν νά μυρίζουν, ὁ Βασιλιάς ἔστειλε κάποιον ὑπηρέτη νά καθαρίσει τόν τόπο. Καί τότε λύθηκε ἡ ἀπορία του. Μέσα στό κάθε μῆλο ὑπῆρχε καί ἕνα μικρό διαμάντι! Κάτω ἀπό τήν ἐξωτερικά εὐτελῆ προσφορά κρυβόταν ἕνας θησαυρός.
          Γιατί τό θυμηθήκαμε τό παραμύθι αὐτό στήν ἀρχή τῆς χρονιᾶς;
          -Γιατί μοιάζει μέ τήν ζωή μας!  Καί μέ μᾶς.
          Κάποιος μᾶς κάνει μιά προσφορά. Στά ἐπιπόλαια μάτια μας, μᾶς φαντάζει εὐτελής καί χωρίς σημασία· μικρή· τιποτένια. Ποιά εἶναι ἡ προσφορά αὐτοῦ τοῦ Κάποιου;
          Μᾶς δίνει ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ!  Ἐμεῖς οἱ ἀνόητοι, τήν βλέπομε ὅπως  ὁ Βασιλιάς τό μῆλο. Τήν καταφρονοῦμε. Καί ἔτσι χάνουμε τήν εὐκαιρία καί τήν δυνατότητα νά τήν ἐκμεταλλευθοῦμε σωστά, νά τήν ἀξιοποιήσουμε. Καί σκοτώνουμε τόν καιρό μας. Τόν πετᾶμε καί τόν πατᾶμε! Στήν ρηχή μας σκέψη, ἡ ἡμέρα μας εἶναι χωρίς ἀξία. Καί ἔτσι περνᾶμε τόν καιρό μας ἀνόητα. Καί ἔτσι σιγά-σιγά ἡ ζωή μας σαπίζει. Μέχρι πού κάποια στιγμή ξυπνᾶμε. Καί καταλαβαίνουμε πώς κάπως ἀλλοιῶς ἔπρεπε νά εἴχαμε ἰδεῖ τά πράγματα. Καί ὅτι ἄν τό εἴχαμε κάνει θά εἴχαμε στά χέρια μας ἕνα θησαυρό, πού ἀτυχῶς τόν πετάξαμε μόνοι μας ἔξω ἀπό τό "παράθυρο"!
Ἡ ἀλλαγή τῆς χρονιᾶς μᾶς σπρώχνει:
● Νά κάμουμε ἕνα ἀπολογισμό γιά τό παρελθόν καί μιά σωστότερη ἀξιολόγηση γιά τό μέλλον.
● Νά κάνουμε σήμερα, αὐτό πού δέν κάναμε χθές.
          ● Νά εὐχαριστήσουμε τόν Χριστό πού μᾶς δίνει κάθε ἡμέρα τῆς ζωῆς μας.
          ● Νά καταλάβουμε τήν μεγάλη ἀξία τοῦ χρόνου στήν ζωή μας.
          ● Νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι αὐτή ἡ τόσο  εὐτελής καί μικρή γιά μᾶς ἔννοια ΗΜΕΡΑ ὅταν τήν ἰδοῦμε σωστά γίνεται στά χέρια μας ἕνα διαμάντι· καί ἐμεῖς γινόμαστε πλούσιοι.
          Μιά καινούργια ἡμέρα εἶναι μιά δυνατότητα νά γνωρίσωμε τόν Χριστό. Νά γνωρίσωμε οὐσιαστικά τόν Χριστό. Νά ἀγωνιστοῦμε νά ἀποκτήσουμε ἐπικοινωνία καί σχέση μαζί του. Νά ἀποκτήσωμε λίγη καλωσύνη, λίγη κατανόηση, λίγη ἀγάπη. Νά ὀμορφήνει ἡ ζωή μας. Ἀπό ἁπλά καί καθημερινά μικρά γεγονότα ὀμορφαίνει ἡ ζωή μας.
          Ἐμεῖς ἀντί νά τό σκεφθοῦμε αὐτό καί νά προβληματισθοῦμε, κυνηγᾶμε ἀνόητα, πράγματα τάχα «μεγάλα». Στήν πραγματικότητα σάπια καί κούφια. Καί βιώνουμε ἔτσι τήν ρηχότητα καί τήν παγωνιά, μιά θλιβερή μοναξιά, μιά ξεραΐλα.
          Λοιπόν, ἄς ἰδοῦμε τήν ζωή μας πιό σωστά. Ἄς ἀρχίσουμε νά ψάχνωμε γιά τά διαμάντια:
          ● Ἄν πέρυσι δέν συνήθιζα νά ἐξομολογοῦμαι ἄς τό ἀρχίσω.
          ● Ἄν δέν πήγαινα στήν Θεία Λειτουργία ἄς ξεκινήσω! 

          ● Ἄν δέν ἔκανα προσευχή, ἄς κάμω σήμερα ἀρχή. Σήμερα, ὄχι αὔριο! Μόνο τό σήμερα ἔχουμε μπροστά μας. Δέν ξέρουμε, ἄν τό αὔριο θά ἔρθη καί νά μᾶς φέρει..."ἕνα καινούργιο μῆλο"!

Λυχνία Νικοπόλεως 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου