ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ; ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ;

ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ; ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ;

            Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἐπιθυμοῦν τό καλό· καί γιά τόν ἑαυτό τους καί γιά τούς ἄλλους. Καί ποιός δέν θά ἤθελε νά εἶναι καλύτερος; Ἐκτός βέβαια ἀπό ἐκείνους πού πέφτουν στήν παγίδα νά θεωροῦν τόν ἑαυτό τους αὐτάρκη.

Τό ἐρώτημα ὅμως πού πρέπει νά ἀπευθύνουμε στόν ἑαυτό μας εἶναι:

• τί εἶναι αὐτό τό ὁποῖο μέ ἐμποδίζει νά γίνω καλύτερος;

• τί εἶναι αὐτό πού μέ χωρίζει ἀπό τό ἅγιο, τό ἁγνό, τό καλό, τήν ἀρετή;

Ἀπάντηση: Οἱ ἐπιλογές μου.

Οἱ ἐπιλογές τῆς στιγμῆς μέ τίς ὁποῖες ἔρχομαι ἀντιμέτωπος κάθε ἡμέρα, κάθε ὥρα, κάθε λεπτό. Ὅσο μικρές καί ἀσήμαντες καί ἄν φαίνονται, εἶναι ἀποφάσεις πού πέρνω μέσα στά βάθη τῆς καρδιᾶς μου· ἀθέατες ἀπό τούς ἄλλους, φανερές μόνο σέ μένα!

Πόσες φορές λέμε ψέματα στόν ἑαυτό μας, μόνο καί μόνο γιά νά μήν πετάξωμε ἀπό μέσα μας συνήθειες πού ἔχομε ἀποκτήσει μέ τίς ἀλλεπάληλες ὑποχωρήσεις στίς ἐπιθυμίες μας, γιατί δέν θέλομε νά ἀλλάξομε τρόπο ζωῆς;

Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ζοῦν καί συμπεριφέρονται μέ μία ψεύτικη εἰκόνα πού ἔχουν σχηματίσει γιά τόν ἑαυτό τους, τήν ὁποία οὐδέποτε εἶναι πρόθυμοι νά ἐγκαταλείψουν. Γιατί τρέμουν καί φοβοῦνται μπροστά στήν ἀνακάλυψη τοῦ πραγματικοῦ ἑαυτοῦ τους. Διυλίζουν τήν παραγματικότητα μέσα ἀπό τό σουρωτήτι τῆς φιλαυτίας ἀποκλείοντας τήν ὅποια ἀλήθεια πού θά μποροῦσε νά τούς βλάψει!

Ἡ λαϊκή ἔκφραση «μήν κοροϊδεύεις τόν ἑαυτό σου», εἶναι σ᾽ αὐτήν τήν περίπτωση ἡ πιό σωστή συμβουλή. Τίποτα δέν στέκει ἐμπόδιο στήν πρόοδο μας παρά μόνο ὁ ἐγωισμός. Καί ἄς μή ξενχᾶμε ὅτι, ὁ ἐγωιστής πάντοτε κατέχεται ἀπό δολιότητα καί ψέμα· ἀπό «ἱερά» σφάλματα πού ποτέ δέν παραδέχεται, οὔτε εἶναι σέ θέση νά τά ἀπαρνηθεῖ. Γι᾽ αὐτό ἀκριβῶς, ὁ ἐγωισμός πού ἐμφωλεύει μέσα σέ ὅλους μας, χρειάζεται ἕνα ἀνελέητο ἐξωνυχιστικό ψάξιμο σέ κάθε γωνιά καί ἀκρούλα τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς μας.

Ὁ ἄνθρωπος πού κάνει πόθο του καί ἀγωνίζεται νά γίνει καλύτερος καί νά πάει πιό κοντά στό Θεό χωρίς αὐστηρή αὐτοκριτική, καί πού στήν συνέχεια ἀπορεῖ γιατί ὑποφέρει ἀπό ἀλλεπάληλες ἦττες, νά εἶναι βέβαιος ὅτι, αὐτό τοῦ συμβαίνει, κατά κανόνα, ἐπειδή ἐπέτρεψε στόν ἑαυτό του νά θρονιάσει μέσα του ἕνας ἄλλος «Τρωικός ἵππος»· δηλ. τό ὅποιο καμουφλαρισμένο ἐλάττωμα πού κυριαρχεῖ στήν ζωή του. Καί μέχρι πού αὐτό τό ἐλάττωμα δέν πεταχτεῖ ἔξω ἀπό τήν καρδιά του καί ριχτεῖ στά πόδια τοῦ Θεοῦ μέ τήν ἐπιθυμία νά καταστραφεῖ ἐξολοκλήρου-μιά γιά πάντα, ὁ ἄνθρωπος αὐτός ποτέ στήν ζωή του δέν θά σημειώσει ἀληθινή πρόοδο καί προκοπή.

Λέει ὁ ἅγιος Αὐγουστῖνος:

Θέε μου, ποιός εἶναι ὁ πιστός δοῦλος Σου ἄν ὄχι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δέν ψάχνει νά ἀκούσει ἀπό Σένα αὐτά πού τοῦ ἀρέσου, ἀλλά ἐκεῖνα στά ὁποία Σύ εὐαρεστεῖσε;

Συμπέρασμα:

Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει ὑποχρέωση,

• νά ἰδεῖ τόν ἑαυτό του στήν παραγματική του εἰκόνα, καί ὄχι ὅπως τόν φαντάζεται·

• νά ἀγαπάει τήν ἀλήθεια περισσότερο ἀπό τόν ἑαυτό του·

• νά εἶναι πρόθυμος νά παραδέχετε τά λάθη του· ἄν θέλει κάποτε νά ἰδεῖ τήν ἀλήθεια ὅπως εἶναι·  στήν πληρότητά της.

Ἀρχιμ. Α.Μ.